Vakantie Dag 13 - Marana - Tombstone - Bisbee - Willcox

Vandaag stonden er slechts 320 kilometers op het programma, met al main course, het western stadje Tombstone. Maar eerst werd er weer uitgebreid genoten van het ontbijt-buffet. Aangezien we nu in een "wereldstad" waren deed ik weer een poging wat geld te pinnen. De CitiBank is zwaar ondervertegenwoordigd in de regio waar wij tot nu geweest waren. Ik had wel diverse Citigroup ATM's in mijn Tomtom gezet maar als we daar naar toe navigeerden dan was er of een leegte, of een stomerij, of een andere bank maar niets met Citigroup. Ook hier weer, en dan reken ik de enige plek waar het wel kon maar de ATM's net out of order waren buiten beschouwing.... Net toen we het opgegeven haden reden we per toeval langs een Citi ATM, ik kon eindelijk weer cash betalen!

De rit ging naar Tombstone, "The Town too Tough to Die", alweer een oud wild west en mijnwerkers-stadje.

De stad werd in 1877 opgericht door Ed Schieffelin. Hij werd voor gek verklaard, de regio was in die tijd niet bepaald safe door zowel bandieten alswel vijandige indianen. Men zei hem dat de stad zijn graf zou worden, derhalve noemde Schieffelin het stadje "Tombstone".

Schieffelin had gelijk, hij stierf niet in Tombstone, en het stadje bloeide op nadat er diverse mijnen gesticht waren. En, zoals dat met wel meer van die western stadjes ging, bloeide het criminele wereldje in gelijke mate mee op. De wetteloosheid en het geweld namen zulke proporties aan dat de toenmalige president er bijna de noodstoestand uit liet roepen.

Deze geweldadige periode kwam tot een hoogtepunt met het legendarische OK Corral gevecht.

  Ik ben geen western fan, maar voor de western fan is dit een begrip, zo begreep ik. Het gevecht bij OK Corral ging tussen enerzijds de broers Wyatt, Morgan en Virgil Earp plus John Henry (Doc) Holliday, en anderzijds Frank en Tom McLaury, Billy en Ike Clanton plus Billy Claiborne. De laatste groep zou een groep veerovers en bandieten zijn. De eerste groep bestond uit de sheriff van Tombstone zijn familie en een vriend. Het verhaal is vele malen verfilmd en met name Wyatt Earp is een nationale held. Ondanks dat is het maar de vraag of de intenties van de Earps en Holliday zo goed waren. (Boze) tongen beweren dat zij minstens zo erge criminele waren. Op het oude kerkhofje van de stad liggen een aantal hoofdrolspelers van het gevacht begraven. Als je de grafstenen (van hout) leest dan is het duidelijk dat het een ruige stad was. Teksten als "Killed", "Murdered on the street", "Lynched", "Hanged by mistake, he was right, we was wrong but we strung him up and now he is gone", etc.

In de twee wereldoorlogen leverden de mijnen van Tombstone veel belangrijke metalen voor het leger. Daarna stortte alles, zoals elders in de mijn-wereld, in. Tombstone overleefde, het was immers "too Tough to Die". Hoewel het gehucht maar een paar straten groot is, staat veel daarvan nog wel gewoon overeind en wordt de stad én zijn Western-atmosphere gekoesterd. Ook hier vond ik het net nog kunnnen, maar ik vrees dat ook dit aan het toerisme ten prooi zal gaan vallen. Door de (onverharde) straten rijden postkoetsen, er lopen diverse acteurs door de stad, gehuld in de kleding van die tijd.

Toen we wilden gaan lunchen en de historische Saloon betraden werden we begroep door de "Sheriff", preciess als uit de film, lange krulsnor, cowboyhoed, leren laarzen, spike badge en natuurlijk een revolver. Tot mijn grote verbazing begon hij ons in het Nederlands(-achtig) welkom te heten. (Hij bleek 20 jaar in Zuid Afrika gewoond te hebben).

Als toetje reden we nog even naar Bisbee, ook een oud stadje, zag er lieflijk uit. In tegenstelling tot Tombstone, dat in de prairie ligt, lag dit weer tegen een bergrug aan. We waren echter wat gaar en hebben als volwaardige US toeristen alles gade geslagen vanuit onze heerlijke ge-aircode Impala.

De interstate 10 bracht ons door de prairie in het gehucht Willcox. Heerlijk om na al dat gesukkel met 55 mph (90 kmph) in New York weer eens 75 mph (120 kmph) te kunnen rijden!! We werden hartelijk verwelkomd door George de receptionist van de Super 8. "If you need something, just holler for George!" (uit te spreken met wild west accent.)

Meer foto's hieronder!